>W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek.
>W 1940 roku zaczął pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay, z początku w kamieniołomach. Wtedy związał się z katolicką organizacją konspiracyjną „Unia”, a po jej wejściu w skład Stronnictwa Pracy, był członkiem tej partii.
>Program Stronnictwa Pracy był typowo chrześcijańsko-demokratyczny. W kwestii spojrzenia na człowieka ugrupowanie odrzucało zarówno totalitaryzm, jak i skrajny liberalizm jako prowadzące odpowiednio do niewoli i anarchii. Opowiadało się za wizją chrześcijańską jako traktującą człowieka z szacunkiem, obdarzonego rozumem i wolną wolą, będącego więc wolnym i odpowiedzialnym za swoje czyny. Podkreślało historyczną rolę chrześcijaństwa jako „potężnego czynnika dziejotwórczego Polski”, kształtującego psychikę i obyczaje pokoleń oraz polską kulturę. Rolę państwa określało jako służebną narodowi, a nie jako cel sam w sobie. Popierało ustrój demokratyczny jako najlepszą drogę do realizacji dobra powszechnego. Krytykowało liberalny kapitalizm, który służy jedynie zyskowi, a nie liczy się ze sprawiedliwością, godnością ludzką oraz dobrem powszechnym. Uznawało jednak za podstawę gospodarki własność prywatną.
Centrysta pierdolony, każdemu dupe wyliże.