Scena filmowa: Uliczna bójka w Tokio

Noc. Wąska, oświetlona neonami uliczka w tokijskiej dzielnicy Kabukicho. W tle słychać odgłosy miasta: klaksony, rozmowy przechodniów i muzykę dobiegającą z klubów. Grupa polskich gangsterów, w tym Marek, stoi przed małym barem. Są ubrani w skórzane kurtki i wyglądają na gotowych na wszystko. Naprzeciw nich stoi grupa chińskich gangsterów, również w gotowości do walki. Atmosfera jest napięta.

Marek (nerwowo, do kolegi): Kurwa, Janek, ile ich jest? Dziesięciu? A nas pięciu. To nie fair.

Janek (z zimną krwią, zapalając papierosa): Spokojnie, Marek. Jak się zacznie, to ty bierz tego małego z lewej. Ja ogarniam resztę.

Chiński gangster (krzyczy po chińsku): Nǐmen gānsǐ le! Zhèlǐ shì wǒmen de dìpán!

(Śmierć wam! To nasze terytorium!)

Marek (do siebie, po polsku): Co on do mnie gada? A, nieważne. Jak nie rozumiesz, to walnij.

Nagle jeden z Chińczyków rzuca butelką w stronę Polaków. Butelka rozbija się obok Marka, a to jest sygnał do rozpoczęcia bójki.

Walka zaczyna się na całego:

Janek od razu rzuca się na największego Chińczyka, uderzając go prosto w szczękę.

Marek biegnie w stronę "tego małego z lewej", ale potyka się o wystający krawężnik. Chińczyk wykorzystuje okazję i rzuca się na niego.

Marek (walcząc na ziemi): Kurwa, Janek, pomocy! On mnie dusi!

Janek (odpychając kolejnego przeciwnika): Daj sobie radę, Marek! Jesteś Polakiem, nie Chińczykiem!

Marek, zmotywowany słowami Janka, uderza przeciwnika kolanem w brzuch i wstaje. W tle widać, jak inni Polacy radzą sobie z Chińczykami, wykorzystując improwizowane bronie – butelki, krzesła, a nawet znak drogowy wyrwany z chodnika.

Kulminacja:

Marek (zrywa koszulkę przeciwnika i krzyczy po japońsku): Omae wa mou shindeiru!

(Ty już nie żyjesz!)

Chiński gangster (zdziwiony): Nani?!

(Co?!)

Marek (uderza go w głowę butelką): To było z "Fist of the North Star"!

Chińczycy zaczynają się wycofywać, widząc, że Polacy są zbyt nieprzewidywalni. Jeden z nich krzyczy po chińsku:

Chiński gangster: Zhèxiē rén shì fēngzi! Táoba!

(Ci ludzie są szaleni! Uciekajmy!)

Po walce:

Polscy gangsterzy stoją na ulicy, lekko podrapani, ale dumni. Marek opiera się o latarnię, trzymając w ręku zdobytą butelkę sake.

Marek (z uśmiechem): No to jak, chłopaki, idziemy na piwo?

Janek (śmiejąc się): Marek, ty jesteś pojebany. Ale dobry z ciebie gość.

Scena kończy się ujęciem grupy Polaków, którzy odchodzą ulicą, śmiejąc się i rozmawiając, podczas gdy w tle migają neonowe reklamy.

Muzyka końcowa: "Boys" – Sabaton.

Napisy: "Marek i reszta przeżyją jeszcze niejedną przygodę w Tokio…"

Ciąg dalszy historii: "Neonowa Wolność"

Rok 2084. Tokio stało się miastem-widmem, gdzie neonowe światła mieszają się z dymem wojny, a ulice są polem bitwy dla najemników, szpiegów i rewolucjonistów. Polscy gangsterzy, w tym Marek i Janek, stali się lokalnymi legendami – nieformalnymi obrońcami wolności w mieście, które straciło nadzieję. Ale ich działania nie uszły uwadze głównych graczy globalnego konfliktu…

Scena 1: Spotkanie z amerykańskim emisariuszem

Podziemny bar w ruinach starego tokijskiego budynku. W środku panuje półmrok, a na ścianach wiszą hologramy z wiadomościami o wojnie. Marek i Janek siedzą przy barze, popijając tanie piwo. Nagle do lokalu wchodzi Agent Smith, amerykański emisariusz w futurystycznym płaszczu i okularach z wbudowanym HUD.

Agent Smith (podchodzi do barowego stołu): Marek Kowalski, Janek Nowak. Szukam was od tygodni. Macie reputację ludzi, którzy potrafią przetrwać w tym chaosie.

Marek (z rezerwą): A czego chce od nas Ameryka? My tu tylko pijemy piwo i czasem kogoś przy okazji uratujemy.

Agent Smith (uśmiecha się): Słyszałem o waszej małej potyczce z chińskimi najemnikami. Imponujące. Ale to nie wystarczy, żeby powstrzymać Imperium Chińskie. Potrzebujemy was do większej misji.

Janek (podnosząc brwi): Większej misji? Co, mamy wysadzić ich stolicę?

Agent Smith (poważnie): Prawie. Mamy informacje, że Chińczycy budują tajną fabrykę dronów bojowych pod Tokio. Jeśli ją zniszczycie, osłabicie ich pozycję w regionie.

Marek (z sarkazmem): Super. A co dostaniemy w zamian? Kolejne piwo?

Agent Smith (wyciąga mały hologram, który pokazuje mapę Tokio z zaznaczonym miejscem): Wolność dla waszego kraju. Polska jest pod okupacją Rosji od lat. Jeśli wykonacie tę misję, Ameryka wesprze waszą rewolucję.

Marek i Janek wymieniają spojrzenia. W ich oczach widać mieszankę nadziei i nieufności.

Scena 2: Planowanie misji

W opuszczonym magazynie nad brzegiem rzeki Sumida. Polscy gangsterzy spotykają się z grupą lokalnych rebeliantów, w tym z Aki, japońską hakerką, która zna systemy bezpieczeństwa fabryki.

Aki (pokazuje hologram fabryki): Fabryka jest strzeżona przez drony i roboty bojowe. Ale mam sposób, żeby je wyłączyć. Potrzebuję tylko czasu.

Janek (patrząc na mapę): A jak dostaniemy się do środka?

Aki (uśmiecha się): Kanały ściekowe. Chińczycy nie monitorują ich tak dobrze.

Marek (z rezygnacją): Kurwa, znowu kanały. Dlaczego zawsze kanały?

Aki (z przekąsem): Bo nikt nie lubi tam wchodzić. Dlatego to idealne wejście.

Grupa zaczyna planować atak. Aki pokazuje im słabe punkty fabryki, a Marek i Janek dzielą się swoimi doświadczeniami z walk ulicznych.

Scena 3: Infiltracja fabryki

Noc. Grupa przedziera się przez kanały, oświetlone tylko światłem latarek. W końcu docierają do włazu prowadzącego do fabryki. Aki otwiera go za pomocą swojego hackerskiego urządzenia.

Aki (szeptem): Jesteśmy w. Pamiętajcie, unikajcie kamer. Ja zajmę się systemami.

Wchodzą do fabryki, która jest ogromnym, zautomatyzowanym kompleksem. Wszędzie widać roboty i drony. Marek i Janek prowadzą grupę, omijając strażników.

Marek (do Janka): Jak myślisz, ile tych robotów jest wartych? Może by tak jeden na pamiątkę?

Janek (z uśmiechem): Marek, skup się. Jak przeżyjemy, to ci kupię zabawkowego.

*Nagle alarm zaczyna wyć. Aki krzyczy przez komunikator: Ktoś was wykrył! Musimy się spieszyć!

Scena 4: Walka w fabryce

Grupa zostaje otoczona przez roboty bojowe. Marek i Janek walczą, wykorzystując improwizowaną broń i swoją pomysłowość.

Marek (rzuca w robota butelką z płynem zapalającym): To dla Solidarności!

Janek (używa elektrycznej pałki, by zniszczyć kolejnego robota): Marek, nie marudź i wal!

Aki (przez komunikator): Jestem prawie w systemie! Trzymajcie się!

W końcu Aki udaje się zhakować system, a roboty przestają działać. Grupa dociera do głównego reaktora fabryki.

Aki (szybko podłączając urządzenie): Mam to! Ale musimy się stąd wydostać w ciągu 5 minut!

Scena 5: Ucieczka i eksplozja

Grupa biegnie z powrotem do kanałów, podczas gdy fabryka zaczyna się rozpadać. Eksplozje wstrząsają ziemią, a Marek i Janek pomagają Aki, która potyka się.

Marek (krzycząc nad hukiem): Kurwa, Janek, to było najfajniejsze, co robiłem od czasu, jak ukradłem ten hologram z McDonalda!

Janek (śmiejąc się): Marek, ty jesteś pojebany!

Wychodzą na powierzchnię tuż przed tym, jak fabryka eksploduje w ogromnym kuli ognia. W tle widać, jak amerykańskie drony przelatują nad miastem, monitorując sytuację.

Scena 6: Epilog

Następnego dnia. Marek, Janek i Aki stoją na dachu budynku, patrząc na dym unoszący się nad ruinami fabryki.

Aki (z uśmiechem): Zrobiliście to. Chińczycy stracili ważny punkt strategiczny.

Marek (z zadowoleniem): No to jak, Aki, dołączasz do naszej ekipy? Potrzebujemy kogoś, kto zna się na technologii.

Aki (z przekąsem): Tylko jeśli obiecujecie, że nie będziemy już włazić do kanałów.

Janek (śmiejąc się): Obiecujemy. Chyba.

Scena kończy się ujęciem grupy, która odchodzi w stronę neonowego miasta, podczas gdy w tle słychać odgłosy nadlatujących dronów i muzykę końcową: "The Resistance" – Muse.

Napisy: "Wojna trwa, ale Polacy nigdy nie przestaną walczyć o swoją wolność… A może i o coś więcej."

Ciąg dalszy historii: "Neonowa Wolność" – Cyberpunk Edition

Rok 2084. Tokio to teraz miasto, gdzie neonowe światła przecinają wieczną noc, a chmury smogu mieszają się z hologramami reklamowymi. Cybernetyczne implanty są tak powszechne jak smartfony w latach 20. XXI wieku. Polscy gangsterzy, Marek, Janek i ich nowa sojuszniczka, Aki, stali się lokalnymi legendami – nieformalnymi obrońcami wolności w mieście, które straciło nadzieję. Ale ich działania przyciągnęły uwagę nie tylko Imperium Chińskiego, ale też korporacji, które rządzą światem z cienia.

Scena 1: Neonowy labirynt

Ulice Tokio są teraz labiryntem hologramów, które migoczą w kolorach tęczy. Marek, Janek i Aki idą wąską uliczką, otoczeni przez tłumy ludzi z cybernetycznymi modyfikacjami. W tle słychać muzykę synthwave, a powietrze jest ciężkie od zapachu smogu i gotowanego ramenu.

Marek (patrząc na hologram reklamujący nowy implant pamięci): Kurwa, Janek, widziałeś to? Teraz możesz sobie kupić wspomnienia. Co będzie dalej? Kupowanie szczęścia?

Janek (z uśmiechem): Marek, ty byś kupił wspomnienie z wakacji, żeby nie musieć nigdzie jechać.

Aki (przerywając): Zostawcie te żarty. Musimy się spotkać z naszym kontaktem. Mówił, że ma informacje o nowym planie Chińczyków.

Grupa dociera do "Neonowego Smoka", podziemnego klubu, gdzie ściany są pokryte żywymi hologramami smoków, które wiją się w rytm muzyki. W środku spotykają Ryuu, tajemniczego informatora z cybernetycznym okiem i implantem głosowym.

Ryuu (szorstko): Jesteście spóźnieni. Czas to pieniądz, a ja nie mam go wiele.

Marek (sarkastycznie): No to szybko gadaj, bo nasz czas też jest cenny.

Ryuu (wyciąga hologram z mapą): Chińczycy budują nową fabrykę. Ale to nie wszystko. Korporacja Neo-Yakuza pracuje z nimi nad projektem Cyber-Mind – systemem, który pozwoli im kontrolować umysły przez implanty.

Aki (zaniepokojona): To znaczy, że każdy z cybernetycznym implantem może stać się ich marionetką.

Janek (patrząc na Marka): Marek, to brzmi jak twój najgorszy koszmar.

Marek (z powagą): Nie śmiej się, Janek. Jeśli to prawda, to nie mamy wyboru. Musimy to zatrzymać.

Scena 2: Atak na Neo-Yakuza

Grupa planuje atak na siedzibę Neo-Yakuzy, wieżowca w kształcie smoka, który dominuje nad panoramą Tokio. Aki zhakowała systemy bezpieczeństwa, ale wie, że to nie wystarczy.

Aki (pokazując plan): Wejdziemy przez wentylację na 45. piętro. Tam jest serwerownia. Ale musimy być szybcy. Ich systemy są zabezpieczone przez AI.

Marek (zakładając rękawicę z wbudowanym EMP): No to ruszamy. Tylko niech nikt nie wspomina o kanałach.

Grupa wspina się po zewnętrznej ścianie wieżowca, wykorzystując magnetyczne buty i liny. Neonowe światła miasta migoczą w tle, a wiatr szarpie ich ubrania.

Scena 3: Walka z Cyber-Samurajami

W serwerowni grupa zostaje zaatakowana przez Cyber-Samurajów, najemników Neo-Yakuzy z cybernetycznymi mieczami i refleksami wzmocnionymi implantami.

Marek (walczy z jednym z samurajów, używając rękawicy EMP): Masz, skurwysynu!

Janek (rzuca w przeciwników granatami dymnymi): Aki, szybko, zajmij się serwerami!

Aki (podłączając swoje urządzenie do głównego terminala): Prawie mam to! Tylko…

Nagle AI Neo-Yakuzy aktywuje się, a hologram smoka pojawia się w pomieszczeniu.

AI Smok (głębokim głosem): Intruzi. Wasza ingerencja jest bezcelowa. Cyber-Mind jest nieunikniony.

Marek (krzycząc): Nie ma nic nieuniknionego!

Marek rzuca rękawicę EMP w hologram, który na chwilę znika. Aki wykorzystuje ten moment, by zhakować system i zniszczyć dane.

Scena 4: Ucieczka z wieżowca

Wieżowiec zaczyna się rozpadać, a grupa musi uciekać przed eksplozjami i zawalającymi się hologramami. W tle widać, jak neonowe smoki na ścianach budynku gasną jedna po drugiej.

Janek (krzycząc nad hukiem): Marek, następnym razem wybieramy misję na plaży!

Marek (śmiejąc się): Obiecuję!

Wychodzą na dach, gdzie czeka na nich dron transportowy, wysłany przez amerykańskiego agenta Smitha.

Scena 5: Epilog

Grupa stoi na dachu innego budynku, patrząc na płonący wieżowiec Neo-Yakuzy. Neonowe światła miasta odbijają się w kałużach po niedawnym deszczu.

Aki (z uśmiechem): Zrobiliśmy to. Ale to dopiero początek. Neo-Yakuza nie odpuści.

Marek (patrząc na miasto): Niech spróbują. Mamy neon, piwo i całą masę pomysłów.

Janek (klepiąc Marka po plecach): I ciebie, stary. Bez twojego pojebanego optymizmu byśmy tu nie byli.

Scena kończy się ujęciem grupy, która odchodzi w stronę neonowego miasta, podczas gdy w tle słychać odgłosy nadlatujących dronów i muzykę końcową: "Nightcall" – Kavinsky.

Napisy: "Wojna trwa, ale Polacy nigdy nie przestaną walczyć o swoją wolność… A może i o coś więcej."