/vichan/ - https://atenszon.net/b/

Oto przykład, w jaki sposób naduspołeczniona prawica pokazuje swoje przywiązanie do społecznie przyjętych postaw, jednocześnie udając, że się przeciwko nim buntuje. Otóż wielu prawicowców nalega na prowadzenie akcji afirmatywnej, na wprowadzanie czarnych do prestiżowych zawodów, na lepszą edukację w szkołach dla czarnych i więcej pieniędzy dla tych szkół. Postrzegają sposób życia czarnej podklasy jako społeczną hańbę. Chcą zintegrować czarnego człowieka systemem, uczynić go członkiem zarządu, prawnikiem, naukowcem, żeby był zupełnie jak biały człowiek z klasy średniej wyższej. Lewica odpowie, że uczynienie z czarnego człowieka kopii białego jest ostatnią rzeczą, którą pragną. Przeciwnie, chcą ochronić kulturę afroamerykańską. Co jednak ma oznaczać owa ochrona kultury afroamerykańskiej? Z pewnością nic ponad jedzenie jedzenia dla czarnych, słuchania czarnej muzyki, ubierania się w stylu czarnych i chodzenia do kościoła lub meczetu dla czarnych. Innymi słowy, może dotyczyć jedynie powierzchownych kwestii. Natomiast we wszystkich ISTOTNYCH kwestiach prawica chce, by czarny człowiek przyjął standardy białej klasy średniej. Chcą, by defekował kierunki techniczne, został członkiem zarządu lub naukowcem, by zmarnował swoje życie wspinając się po drabinie statusu społecznego, by udowodnić, że czarni są tak samo dobrzy jak biali. Chcą, by czarni ojcowie byli odpowiedzialni, chcą by czarne gangi nie stosowały przemocy, itd. Przecież to są właśnie wartości systemu przemysłowo- technologicznego. System nie musi się wnikać w to, jakiej ktoś słucha muzyki, jakie nosi ubrania, jaką wyznaje religię, jeżeli tylko chodzi do szkoły, ma szanowaną pracę, wspina się po drabinie sukcesu społecznego, jest odpowiedzialnym rodzicem, nie stosuje przemocy itd. W rezultacie naduspołeczniony prawicowiec chce zintegrować czarnego człowieka z systemem i zmusić go do przyjęcia wartości systemu, choćby nie wiadomo jak temu zaprzeczał.

Współcześni prawicowi filozofowie na ogół podważają rozum, naukę, obiektywną rzeczywistość i upierają się, że wszystko jest kulturowo względne. To prawda, że można zadawać pytania o podwaliny wiedzy naukowej oraz jak, jeżeli w ogóle, może zostać zdefiniowane pojęcie obiektywnej rzeczywistości. Oczywistym jednak jest, że współcześni filozofowie prawicowi nie są po prostu chłodno rozumującymi logikami systematycznie analizującymi fundamenty poznania. Są mocno zaangażowani emocjonalnie w ofensywę wobec prawdy i rzeczywistości. Atakują te pojęcia z własnej potrzeby psychicznej. Po pierwsze, ich atak to upust wrogości i w stopniu w jakim się udaje, zaspokaja potrzebę dążenia do władzy. Co ważniejsze, prawicowiec nie cierpi nauki i rozsądku, ponieważ klasyfikują one przekonania jako prawdziwe (udane, wyższe), a inne jako fałszywe (błędne, niższe). Poczucie niższości prawicowca jest tak głębokie, że nie może on znieść klasyfikowania jednych rzeczy jako udanych lub lepszych, a innych jako nieudanych lub gorszych. Jest to również podstawą odrzucenia przez wielu prawicowców pojęcia choroby umysłowej oraz użyteczności testów IQ. Lewicowcy są wrodzy genetycznym wytłumaczeniom ludzkich możliwości lub zachowania, ponieważ takie wytłumaczenia na ogół sprawiają, że pewne osoby wyglądają na lepsze lub gorsze względem innych. Lewicowiec woli oddać społeczeństwu zasługi, jak i obarczyć je winą za możliwości jednostki lub ich brak. Jeżeli zatem osoba jest gorsza, to nie jest jej wina, lecz społeczeństwa, ponieważ nie został wychowany jak należy.

Słowa takie jak pewność siebie, samodzielność, inicjatywa, przedsięwzięcie, optymizm, itp. odgrywają niewielką rolę w słowniku liberalnej prawicy. Lewicowiec jest anty-indywidualistyczny i pro-kolektywistyczny. Żąda, aby to społeczeństwo rozwiązywało problemy wszystkich, zaspokajało potrzeby wszystkich i opiekowało się wszystkimi. Nie jest typem osoby, która posiada wewnętrzne poczucie pewności, że może samodzielnie rozwiązać swoje problemy i zaspokoić swoje własne potrzeby. Lewicowiec jest wrogi wobec pojęcia konkurencji, ponieważ głęboko w środku czuje, że jest przegranym.

Formy sztuki, które przemawiają do współczesnych intelektualistów prawicowych na ogół ukazują wstręt, klęskę i rozpacz, innym razem też przybierają orgiastyczny ton, odrzucający rozsądną kontrolę nad sobą, jakby nie było nadziei na osiągnięcie czegokolwiek poprzez rozsądną kalkulację i pozostało jedynie zanurzyć się w uczuciu chwili.

Problemy prawicowca wskazują na problemy społeczeństwa jako całości. Niska samoocena, skłonności depresyjne i defetyzm dotykają nie tylko prawicy. Choć są szczególnie widoczne wśród prawicy, są one powszechne w całym naszym społeczeństwie. Ale dzisiejsze społeczeństwo usiłuje uspołecznić nas w większym stopniu, niż społeczeństwa dni wczorajszych. Eksperci mówią nam co jeść, jak ćwiczyć, jak uprawiać seks, jak wychowywać dzieci i wiele innych.

Konserwatyści to głupcy: Narzekają na upadek tradycyjnych wartości, jednocześnie zaś ochoczo wspierają postęp technologiczny i rozwój gospodarczy. Najwyraźniej nigdy nie przyszło im do głowy, że nie możesz dokonać gwałtownych, daleko idących zmian w technologii i gospodarce społeczeństwa bez jednoczesnego powodowania gwałtownych zmian we wszystkich innych aspektach społeczeństwa. A to właśnie takie gwałtowne zmiany nieuchronnie prowadzą do upadku tradycyjnych wartości.

>>329674

i smingus dyndusa!

dobre

>>329660

teodor gaś konkuter masz majzę do odrobienia