Chory może dziwnie się zachowywać, mówić sam do siebie, rozkręcać kontakty elektryczne, poszukiwać w domu kamer, niszczyć komputery, bo jest przekonany, że ktoś chce go namierzyć. Zwykle przestaje sypiać, boi się, że ktoś chce go skrzywdzić. Żyje w świecie irracjonalnym, np. wierzy, że ma wszczepione chipy, że ludzie słyszą jego myśli. Uważa, że filmy lub programy TV są tworzone na podstawie jego życia, że redaktor z ekranu zwraca się osobiście do niego.
Chory zaczyna słyszeć głosy np. komentujące jakieś zdarzenie: "Świetnie to zrobiłaś". W miarę trwania choroby omamy mają coraz brutalniejszą treść. Najczęściej krytykują chorego (nierzadko obraźliwymi słowami) albo odnoszą się do jego seksualności: "Wszyscy wiedzą, że jesteś gejem".
Omamy produkowane są w odniesieniu do tego, co dzieje się wokół. Kiedyś chorzy bali się policji, mafii, teraz boją się CBŚ, CBA, Państwa Islamskiego. Jeśli o czymś jest głośno, przenosi się to na doznania psychotyczne. Strach rodzi cierpienie, czasami agresję, bo człowiek próbuje bronić się przed kimś, kto rzekomo robi mu krzywdę.
xDDDDDDDDDDDD