/vichan/ - https://atenszon.net/b/

PRZYJEMNOŚCI

niektórzy uprawiają sport. ja jestem w tym gronie ale to z czystej konieczności bo nie chcę pogorszyć zdrowia. niektórzy czytają, jedzą, gotują. zdecydowana większość anonów po prostu gra, wali konia, słucha muzyki. tyle. można jeszcze doliczyć sen ale część w ogóle nie pamięta snów albo ma same koszmary. to nic więcej jak popłuczyny. nie mamy spełnienia w życiu. nie czujemy się lubiani, kochani, potrzebni, docenieni. nawet ja i reszta z nas którzy nie potrzebują żadnej zewnętrznej akceptacji jedyne co robimy to mentalnie przebywamy w bezpiecznej bańce emocjonalnego odrętwienia. potrafię całymi miesiącami się nie odzywać i najchętniej nie wchodziłbym w interakcje i nie czułbym z tego powodu smutku. ale odczuwanie smutku to nie to samo co odczuwanie radości. jakiś czas temu losowej loszce wypadł portfel a ja jej zwróciłem jej uwagę. uśmiechnęła się, podziękowała i powiedziała kilka miłych słów. jedyna taka pozytywna interakcja od lat sprawiła że prawie się popłakałem. jak na co dzień świat jest dla mnie dosłownie czarnobiały, nie czuję smutku z powodu samotności tak w tym momencie mały napływ pozytywnych emocji całkowicie wstrząsnął posadami mojej mentalnej fortecy osamotnienia.

a inni? też grają ale w zdrowych ramach czasowych i nie jako ucieczkę od świata wywołującego ciężką depresję. podróżują. bawią się z ludźmi. są w związkach. spełniają się zawodowo. słuchają muzyki ale ponownie- w zdrowym kontekście a nie w kontekście ucieczki czy wytłumienia bolesnej rzeczywistości czy głosów w głowie. żyją poza domem rodzinnym na własnych zasadach, a nie jak anoni z rodziną grającą na nerwach. oddają się rozmaitym uciechom cielesnym, korzystają z życia w różny, intensywny sposób. słowo klucz- intensywny. w przeciwieństwie do anona- normik raczej nie jest zniszczony przez depresję czy inne choroby psychiczne i nie ma przytłumionego odczuwania przyjemności.

życie anona to wersja demo prawdziwego życia. normik? ma kolegów, ma hobby, ma pracę w której wie jak się poruszać, ma ruhanie- nieczęsto bo nieczęsto ale jednak jakaś tam loszka daje mu pozytywną atencję. o przystojnych samcach czy bananach już sie nie będę rozpisywał bo wszyscy wiemy że ich życie to dosłownie granie na czitach.

a my? jedyne do czego doszliśmy to porno

Bo prawda jest taka że to głównie wina systemu w jakim żyjemy.

Zwykły anon miał zawsze rzucane kłody pod nogi, wielu już się wyhuśtało z tego świata.

I to nie jest tak że anony mają najgorzej, my nie mamy takich problemów jak kredyty, dzieci nie musimy się chwalić wszystkim na instagramie, umiemy żyć w zgodzie sami ze sobą. nie musimy się obawiać że zrobimy jakieś kobiecie dziecko i się okaże nie nasze, albo pani się po 2-3 latach rozmyśli i znajdzie sobie innego cuckolda i zabierze bachora a my będziemy musieli łożyć alimenty więc są plusy i minusy.

>>330930

Spierdu spierdu.

>>330950

anon znaczy uposledzony, normik pierdoli w dupę i w chuju ma, kredyty to chuj jakos sie spłaci lecim dalej a ja juz 15 razy przepowiadałem sobie bezdomność bo mi sie konczył hajs i miałem z tego powodu czesto depresje a nic nigdy sie nie stało, zawsze spadałem na 4 łapy, nawet tej słynnej biedy nie doswiadczyłem, jednak we łbie ciągle

>a co gdy…

no i przez to chodze znerwicowany cale zycie, ludzie których znam maja srogie problemy i finansowe i zawodowe i dosłownie maja to w dupie a ja bym sie chyba załamał.

oki

jakie jest wyjście z tej sytuacji ?

>>330969

Czołg, a jakie inne? xD

>>330969

Trzeba zapierdalać i się uczyć.

Dobra a teraz Bozon Higgsa w momencie wytrysku w cipce nastolatki

Ty chyba nie wiesz OPie jak bardzo "normiki" są często w środku spierdolone i sobie wiele rzeczy kompensują. Mój przyjaciel np. jest normikiem, co nie zmienia faktu, że z powodu popierdolonej sytuacji domowej jest jebanym socjopatą. Od chlania, które pozwalało mu "czuć się prawdziwym" i przeżywać emocje rozjebał sobie wątrobę. Żyje, rucha, zarabia na siebie i dobrze kombinuje. Pozostali znajomi mają jakieś kurwa autyzmy na kiju, bordery, bulimie, napady agresji, toksyczne związki itp. itd. Jedni są świadomi swoich problemów inni niekoniecznie. Nie ma co tak gloryfikować i szufladkować, bo tak na prawdę każdy z nas toczy na tym świecie swoją walkę i często nie mam zielonego pojęcia co dana osoba przeżywa.

Ale tak, jeżeli już bym miał "anonom" przypisać predyspozycje do jakiejś emocji, to faktycznie był by to strach. Boimy się, martwimy, unikamy cierpienia. Jak wszyscy. Tylko, że nas to często paraliżuje. Zamyka w naszej bezpiecznej piwnicy. I tak sobie w niej egzystujemy wyglądając przez okno i patrząc na tych, którzy dealują z gównem którym my za wszelką cenę nie chcieliśmy się umazać. Ale na dobrą sprawę tak się nie da żyć i czujemy to często gdzieś w środku, nawet jeżeli mocno to zakopujemy. Wiemy, że sami się ograniczamy. Prawda stara jak świat: kiedy srasz, brudna dupę masz. A srać trzeba. Żyć trzeba.

>>330999

>Ale tak, jeżeli już bym miał "anonom" przypisać predyspozycje do jakiejś emocji, to faktycznie był by to strach.

dodałbym lęki, nerwice

>>330999

ja znam normika, co ma legitne zaburzenia lekowe i z jednej strony jak z nim gadam to wylapuje ze jest spierd0lony bo mu dokuczaja w robocie, ma stany depresyjne, gada ze nienawidzi ludzi ciagle a do pracy przychodzi pracowac a nie smieszkowac i ogolnie jakas aura spierdolenia nad nim ciazy, gdzie nie pojdzie do pracy to go byczkuja i nie daja mu zyc bo jest chudy i cichy, za to potrafi w sobote sie nacpac isc do klubu i wyruchac kurwisko 8/10, tak jakby naturalnie super dynamicznie zawiera kontakty z plcia przeciwna i ruchac to dla niego jak splunac ale reszta calego zycia to ruina.

>>330999

Jakościowy post, nie przemilczam.

Ja miałem toksyczne dzieciństwo, a spierdolenie przykrywam już od przedbazy maską grupowego pajaca i poczuciem humoru. Na zewnątrz widzisz dynamitarda rzucającego żartami sytuacyjnymi jak z rękawa, a w środku jest niepewny siebie niepotrafiący wyrażać emocji spierdon.