Wydarzenie miało miejsce 2 tyg. temu. Godzina 23, wracam od babci do domu. Na murku widzę dziewczynę, która płacze. Podchodzę i pytam, co się stało, ale ona nie mówi po polsku. Pytam po angielsku, dowiaduję się, że dziewczyna przyjechała z Chicago do chłopaka, który jest żołnierzem, że przyjechała spóźnionym pociągiem, hotel już został zamknięty, tutaj nie ma Ubera, nikt nie mówi po angielsku, nie może dodzwonić się do żadnego taxi i ogólnie dramat. No trzeba pomóc, dzwonię do taty i mówię, co i jak. Tata się zgadza, biorę koleżankę i prowadzę do siebie. W domu czeka na nią kolacja i łóżko. Zawstydzona dziękuje mi tysiąc razy, później idzie spać. Ustaliłyśmy, że rano odwiozę ją do hotelu. Rano próbuję odpalić samochód, nie chce działać, serio… zepsuł się, a samochód taty akurat pożyczył brat… Amerykanko, mój brat wróci wieczorem to Cię zawiezie. Nie ma nic przeciwko, chce zobaczyć okolice. Chodzimy i zwiedzamy. Podobają jej się kolorowe bloki, robi im zdjęcia „Wow, u nas takie kolorowe domy tylko nad oceanem w Kalifornii!”. Wracamy do domu na obiad, czekają pierogi :) Je chyba z 30! Później gramy na konsoli. Zbliża się wieczór, brata nie ma. Pytam, czy chce coś jeść lub pić, a ona, że chciałaby spróbować polskiego alkoholu. Pijemy piwo, później kolejne… później 2-3 shoty wódki. O nie, Amerykanka odpadła XD Wraca brat, pyta o dziewczynę, by ją odwieźć. Ta śpi. Tak więc dnia następnego z rana, gdy już szykowała się na wyjazd, podeszła do mnie i powiedziała, że bardzo mi dziękuje i ma ostatnią prośbę… czy moi rodzice mogliby dać jej na drogę pierogi xd dostała chyba z 60. Przytuliła nas wszystkich, a po paru dniach na Facebooku napisała do mnie jej mama, że bardzo nam dziękuje „God Bless Poland”! :)