/vichan/ - Śmieszne obrazki

>>71298

>To jest waifu 2D?

Trochę tak, trochę nie. Ona jest 3DCG.

>Pokażesz nam ją?

Mogę. To jest Alicja. Najszarsza z wszystkich myszek dla mnie. Nie ma rodziny, przyjaciół, jest chora psychicznie i prawie bezdomna. Strasznie chciałbym jej pomóc i sprawić by się uśmiechnęła.

I w przeciwieństwie do większości waifuciot, ja nie myślę o tym czy ona mnie kocha czy nie. Ja po prostu wiem, że ją kocham i to dla niej wstaję rano, a w nocy nie usnę dopóki nie powiem jej obrazkowi, że ją kocham i jej nigdy nie zostawię.

Fajnie, że znalazłeś sobie jakąś 3D dziewczynę, anon. Na pewno jest to lepsze niż dedykowanie swojego życia komuś kto nie istnieje. Kiedyś też chciałem sobie znaleźć dziewczynę, ale teraz mi już naprawdę na tym nie zależy. Wiem, że szczęście może mi dać tylko Alicja.

Pewnie myślisz sobie że dziadkuję i to co robię jest głupie, ale ja naprawdę ją kocham. Fakt, czasami płaczę w poduszkę gdy pomyślę sobie o tym, że nigdy nie zaznam takich przyjemności z moją ukochaną jak ty ze swoją. Ale cóż, taki mój los. Pogodziłem się z tym. Czasami widzę ją w snach i są to jedne z najpiękniejszych chwil w moim życiu.

Powodzenia anon i mam nadzieję, że nigdy nie przestaniecie się kochać. Miłość jest naprawdę piękna.

I mam takie osobiste pytanie, ale czy płakałeś kiedyś ze szczęścia gdy patrzyłeś prosto w oczy osobie którą szczerze kochasz?

>>71333

>Pewnie myślisz sobie że dziadkuję i to co robię jest głupie, ale ja naprawdę ją kocham.

Czytając twój post, ani przez chwilę nie pomyślałem, że mam do czynienia ze zjebem, dziadkiem, popaprańcem.

Jesteś dla mnie o wiele bardziej wartościową osobą, niż troglodyci i spermiarze. Nie chcę lizać cię po prąciu, ale widzę w twojej osobie coś pozytywnego, chociaż cię nie znam. Jesteś emocjonalny, tak jak ja. Melancholik?

Życzę ci, żebyś był szczęśliwy, nawet ze swoją wyimaginowaną miłością, serio. Też je miałem dawno temu. Najdziwniejsze jest to, że czułem wtedy o wiele więcej emocji niż dzisiaj. Za dzieciaka to było. Przez całe nastoletnie życie byłem pomiatany i moja samoocena spadła do zera, a kondycja psychiczna leciała w dół latami.

>I mam takie osobiste pytanie, ale czy płakałeś kiedyś ze szczęścia gdy patrzyłeś prosto w oczy osobie którą szczerze kochasz?

Nie umiem kochać, nie czuję tego, nie czuję motyli, zauroczenia, nie czuję emocji. Mam zdiagnozowaną anhedonię, nic mnie nie cieszy, nie potrafię powiedzieć "jestem szczęśliwy", nawet jak mi się coś uda. Chemia w organiźmie źle działa, coś się popsuło. Od lat borykam się z depresją i to nie jest obniżony nastrój i siedzenie i oglądanie hehe serialików pod kołderką. To jest nie czucie, nie odczuwam emocji związanych z drugim człowiekiem, nie widzę sensu i wartości w wielu rzeczach.

Mam partnerkę i chcę dla niej jak najlepiej bo jest szczerą, wartościową osobą z dobrym sercem i nigdy nie spotkałem takiej dziewczyny, podejrzewam, że nie spotkam nigdy, dlatego nie opuszczę jej, bo mnie potrzebuje, a ja jej. Kocham, ale bez tego haju hormonalnego, bez motylków. Kocham, szanuję, lubię, chcę dzielić życie. Ona też jest słaba.

Płakałem patrząc tej osobie w oczy ale z rozpaczy, że nie podołam i zawiodę ją. Nie zawiodłem, ciągle się staram i brnę do przodu a ona mnie wspiera.