/vichan/ - Åšmieszne obrazki

Anony, nie będzie to krótki post. Traktuje on o moich doświadczeniach anona i konkluzji w postaci rad, ale nie będzie to kolejny post typu "wyjdź do ludzi" "przestań być spierdolony", lecz postaram się wam przekazać prawdę. Może ona was zaboleć, aczkolwiek pomimo bolesnej prawdy coś wam zawsze doradze.

Zacznijmy od początku.

Swoje spierdolenie zacząłem odkrywać mniej więcej w 1 gimnazjum. Już zaczynali się wszyscy interesować płcią przeciwną. Zawsze jeżeli chodzi o bynie dobrym kolegą to byłem za to lubiany, każdy ziomek wiedział że na mnie może polegać. Wtedy to zauważyłem że mój kontakt z lochami zawsze kończył się tragicznie (nie potrafiłem się wysłowić, paliłem się ze wstydu zachowywałem się paranoicznie, zresztą wiecie o co mi chodzi anony). Im dalej w czas aż do końca gimnazjum tym bardziej każdy chłopak w szkole był moim ziomkiem ale do lochy to nawet prostego cześć nie potrafiłem wydukać. Wtedy jeszcze miałem w to lekko wyjebane ale idźmy dalej. 2/3 liceum to już apogeum. Każdy z mojej paczki ziomków poznajdował sobie lochę i tak się porozchodziliśmy. Oskarki się wiązały z julkami a ja niczym snajper obserwowałem to wszystko z boku. Na samym początku winiłem swój wygląd za to, że gdy jestem bliżej niż 1m od lochy to spierdolenie sięga maksymalnie zenitu. Od 7 roku życia spanon hardo więc co do fizyczności było naprawdę ok (174/75kg i 40 w łapie). Gdy zacząłem pieniądze zarabiać wydałem wreszcie więcej niż 20zł na fryzjera. Zadbałem o ciuchy i nie mówie o markach tylko naprawdę były dobrze dobrane pode mnie. Całościowo dałbym sobie 7/10 przez ten fakt, że trzecia liceum a ja miałem brodę (nie mówie o jakichś strzępkach tylko w drugiej liceum już była pełna a dobry barber zrobił z niej coś pięknego, tak więc w takim wieku gęsta i dobrze przystrzyżona broda działa cuda). Czas ten opiewał w dużo imprez wszelakiego rodzaju, a ja jako że miałem wśród oskarków bardzo dużo znajomości to jednak bywałem dosyć często. Wreszcie po metamorfozie zauważyłem że nawet lochy czasami same podbiją, a jak ja podbije np na domówce to mówiąc najbardziej chujowe żarty to locha się śmieje. Naprawdę się lochom podobałem. Ale anon pozostanie anonem. Pomimo dostawanej atencji zawsze musiałem coś spierdolić. Zawsze po pewnym czasie locha rozpoznawała spierdolenie i pomimo początkowego lekkiego zachwytu rozchodziły się nasze drogi. Nawet gdy miałem podane jak na tacy i locha kleiła się do mnie wieszając mi ręce na szyi itd to zawsze coś wymyślałem i spierdalałem. Taka natura spierdona. Po czasie zorientowałem się, że choćbym nie wiem jak próbował to chuj z tym. Gdyby locha siedząc ze mną miałaby mokro i zaczeła mi wsadzać rękę pod swoją sukienke (takie sytuacje widziałem na własne oczy, ofc nie u mnie xD) to byłbym pewien że uciekłbym w podskokach do piwnicy i odpalił sniper elite 4 na autentic plus mode żeby zapomnieć o spierdoleniu. Pogodziłem się z faktem bycia spierdonem i pomimo niezłej aparycji i loch które sie same kleiły zawsze to spierdoliłem. Ale remedium na taki stan rzeczy przynajmniej u mnie to sport. Od małolata poświecałem w kurwe czasu i teraz praktycznie jedynym moim celem w życiu jest mistrz polski/europy/świata. Żyje po prostu od treningu do treningu, robota mi mija ze świadomością, że jak ją odbębnie to pójde na trening. Bo wiem że taki tytuł da mi szacunek do własnej osoby. Bo my anony nie potrzebujemy szacunku od drugiej osoby tylko od samych siebie. Nie potrzebujemy aby wszyscy przestali nas uważać za spierdonów, tylko żebyśmy my sami przestali tak o sobie myśleć. U mnie to myślenie jest wykluczane przez sport i osiągi z nim związane. Pomimo bycia 7/10 ze sporą łapą to jeżeli locha mi poślę chociażby uśmiech to zapadam się pod ziemie, obracam się i robie się cały czerwony. Taki już mój los. Tak więc anonku musisz sobie znaleźć jakieś hobby w którym będziesz mógł dążyć do koleinych celów. Chuj w to czym to będzie ale trzeba na czymś skupić myśli, gdzie jeżeli osiągniesz to co sobie zaplanowałeś to we własnych oczach staniesz się bardziej wartościowy. I nie, nie zrobi to z ciebie chada, dalej będziesz spierdonem. Ale przynajmniej nie będziesz o tym myślał. Może i dalej twoje umiejętności społeczne będą lepione z gówna którym się robi lepianki w Afryce ale po części zapomnisz o tym. Spierdolenie nigdy z ciebie nie wyjdzie, zostanie z tobą do końca twoich dni i żadne "wyjście do ludzi" ci w tym nie pomoże a jedynie uświadomi cie bardziej jak bardzo skill społeczny jest u ciebie nisko. Każda próba nie wyjścia na spierdona uświadomi cie, że jednak tym spierdonem jesteś i mamy tu taką kwadraturę koła, bo wychodzisz do ludzi ale spierdolony jesteś coraz bardziej. Dlatego warto sobie znaleźć jakiś punkt zaczepienia w życiu i próbować się w nim doskonalić. Jeżeli twoim punktem zaczepienia w życiu jest granie w gry, to graj. Bądź w nie coraz lepszy itd.